ΛΟΥΚΑΣ Δ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

.



Αξιωματικοί του συστήματος

Όπου γης και πατρίς, λένε και κάτι παραπάνω ξέρουν.

-Από πού είσαι; ρώτησα μια Ρομά στην Αλίαρτο.
-Από εδώ.
-Από εδώ, βέβαια, αλλά πού γεννήθηκες;
-Αθήνα. Εσύ από πού;
-Από την Κρήτη.
-Κι εγώ από την Κρήτη είμαι! ενθουσιάστηκε.
-Από πού από την Κρήτη;
-Από Χανιά.
-Εγώ είμαι από το Ηράκλειο.
-Κι εγώ από το Ηράκλειο είμαι!

Δεν βλέπεις το μαχαίρι που κρατάς
ούτε το στενό που παραφυλάς να ζυγώσει το θύμα.
Δεν ξέρεις για τις κρυπτείες και τις υποχρεώσεις σου.
Τίποτε απ’ όσα ο δυστυχής καλά γνωρίζει.
Γιατί το δίχως άλλο όποιος την πατρίδα του αγαπά
γρήγορα ή αργά τέκνο της άξιο θα γίνει. 
                                              (2014)

Από νίκη σε νίκη

«Ω Βικτώρια – Μινέρβα να που ξαναβρισκόμαστε
στον Χάντακα μέσα στα αίματα και στο Κλειδί τυφλοί» 
                                                                Χάλαβρος

Η νίκη δείχνονταν ως χύνουν τα νερά
έτσι όπως ήταν πάντοτε χωρίς κεφάλι
χωρίς χέρια, κάποτε μάλιστα
της λείπαν ακόμη και τα φτερά.
Πετύχαμε βέβαια, εδώ ’ναι η μοίρα μας,
την πύρρειο και την καδμεία
αλλ’ αλίμονο δεν άρκεσε
και στα σημερινά μας δεν έχει
μήτε κορμό, μέση, άκρα η νίκη μας.
Ένα ασαφές περίγραμμα έγινε
διψασμένο πανί
η κόρη τής Στυγός, η αδερφή
τού Κράτους, του Ζήλου και της Βίας
η νεοελληνική νίκη. 
                                              (2015)