Ευαρίθμητα καραβάκια σχεδιασμένα με μελάνι από τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Στέλιο Κούκο εκτίθενται
στο καφέ Ζώγια (Αλ. Σβώλου 54, Θεσσαλονίκη, επιμελητής έκθεσης: Δημήτρης Παπαγεωργίου) ως το τέλος Αυγούστου
του 2018. Όλα σε λευκό χαρτί μικρών
διαστάσεων, μεγέθους καρτ-ποστάλ. Αντί
για χρώματα, το φόντο και οι επιφάνειες
καλύπτονται με επαναλαμβανόμενα
διακοσμητικά μοτίβα. Τα διακοσμητικά
στοιχεία-ψηφίδες μετριάζουν και
ισορροπούν την εκφραστική λιτότητα,
τη μεγάλη αφαίρεση και τη μονοδιάστατη
θεματολογία δίνοντας στο τελικό
αποτέλεσμα φυσικότητα και αισθητική αρμονία.
Το πλοίο, εκτός από τις ποικίλες αναπαραστάσεις του στη λογοτεχνία και στη ζωγραφική, έχει φορτιστεί, ως σύμβολο, και με πλήθος ερμηνειών. Από τον Sigmund Freud, που το θέλει να υποδηλώνει το θηλυκό στοιχείο, ως τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (“η ναυς των ονείρων”), και από το δημοτικό τραγούδι ως τον Οδυσσέα Ελύτη, πρόκειται για μία εικόνα απολύτως οικεία, που ωστόσο πάντα μας εκπλήσσει. Δεν είναι τυχαία η αξιοποίηση της σχετικής θεματολογίας και στη χριστιανική εκκλησιαστική παράδοση (Ναυς ουρανοδρομούσα, λιμήν, άγκυρα).
Το πλοίο, εκτός από τις ποικίλες αναπαραστάσεις του στη λογοτεχνία και στη ζωγραφική, έχει φορτιστεί, ως σύμβολο, και με πλήθος ερμηνειών. Από τον Sigmund Freud, που το θέλει να υποδηλώνει το θηλυκό στοιχείο, ως τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (“η ναυς των ονείρων”), και από το δημοτικό τραγούδι ως τον Οδυσσέα Ελύτη, πρόκειται για μία εικόνα απολύτως οικεία, που ωστόσο πάντα μας εκπλήσσει. Δεν είναι τυχαία η αξιοποίηση της σχετικής θεματολογίας και στη χριστιανική εκκλησιαστική παράδοση (Ναυς ουρανοδρομούσα, λιμήν, άγκυρα).
Με τα
σχέδιά του ο Στέλιος Κούκος δείχνει, αν
όχι μακρινή επιρροή, σίγουρα αγάπη προς
τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Ωραία, απλά
σχέδια, που αποτελούν προϊόν άμεσης
έκφρασης και έχουν κάτι από λαϊκή τέχνη
και από την παράδοση του Αιγαίου.